یکشنبه هفدهم آبان ۱۳۹۴ - 0:30 - نیلاب "نصیری" -
معلم دانش آموزی را صدا زد و گفت، شعر بنی آدم را بخوان،
دانش آموز شروع کرد :
بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش زیک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دیگر عضو ها را نماند قرار
بعد ساکت شد، معلم گفت بقیه اش؟
گفت: آقا! نتونستم حفظ کنم، مادرم مریضه و گوشه خونه افتاده، پدرم سخت کار می کنه و خرچ دوا و درمونشو میده ، من باید کار های خانه ره انجام بدم و به خواهر و برادر کوچک ترم هم رسیدگی کنم ، به خدا وقت نکردم ،
ببخشید ..
معلم گفت: همین ! ببخشید ؟ این که نشد جواب ! همه مشکل دارن ، باید درستو میخواندی . مشکل تو به من مربوط نیست .
در این لحظه پسر با چشمان خیس گفت : آقا یادم اومد .
تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامد نهند آدمی ...
😢😢😢
